[+] نوشته شده توسط بیگی در 16:55 | |

[+] نوشته شده توسط بیگی در 16:53 | |

گفتم : تو شیرین منی ! گفتی :‌ تو فرهادی مگر ؟

 گفتم خرابت میشوم . گفتی : تو آبادی

مگر ؟ گفتم ندادی دل به من .

 گفتی تو جان دادی مگر ؟‌ گفتم ز کویت میروم .

گفتی : توآزادی مگر ؟‌

گفتم فراموشم مکن .

 گفتی : تو در یادی مگر ؟

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:5 | |

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:26 | |

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:25 | |

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:24 | |

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:23 | |

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:21 | |

سلامتی روزی که من سفید پوشیدم...

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:44 | |

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:44 | |

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:42 | |

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:41 | |

[+] نوشته شده توسط بیگی در 8:41 | |

از آش روزگــــار چــنـــان  دهـــــــانم ســوخـــت  

کـــــــــه از تـــــــــرس 

آب  یـــخ  را هــم  فــــوت مـیکــنم

[+] نوشته شده توسط بیگی در 13:56 | |

در روزگار غریبے که ωـزاے خوب بودن,خنجر از پشت خوردن ا ωـت.....

پـω بزن که ωـزاے من،از درد به خود پیچیدن ا ωـت...

بزن که یک عمر تکرار اشتباه ,دا ωـتان تکرارے زندگے ام شده ا ωـت...

بزن تا که احـωـا ωـات گرانم را به بهایے ارزون نفروشم دیگر...

بزن که ωـزاے قلب ωـاده ے من

همین خنجرهاے به زهر آغشته ے توωـت....

بـــزن تــا شاید فهمیدم کـه همیشه خــوب بــودن

خوب نیـωـت و گاهے باید بد بود , بد...

 
فــــرو کـــن خنجرت را نـــارفــیــق...

تا که دردش بیدارم کند ازخوابے که در آن همه را خوب میبینم

بــزن ,بــزن کــه ωـزایم مـــــــــــــــــرگ ا ωـت.....

[+] نوشته شده توسط بیگی در 13:55 | |

گـــــــــــاه بیــان احســاســات ،دشــوار است 

ولــی می خـــــــواهم بــدانی کـه تا چــه حــد 

دوســــتــــــــت دارمـــــــــ

صبــح هنگـــام  کــه  چشــم می گشــایـم

و تــــــو را در کنـــــار خـــــود می بیـنــم 

از بـــا تــو بــودن شــادمــان مـی شـوم 

تــــــو را تــحســین  میـــکــنـــم  

بـــا تـــمـام  وجـــــود دوسـتـت دارم

هـر روز صبـح  کـه چشم می گـشایـم

و تــــــو را در کنـــــار خـــــود می بیـنــم 

 میــدانـــم  هـــر چــه پیــش آیـــــــــــد 

اهـمیـتـی نـــــدارد 

آن روز،روز خــوبــی خــواهد بــــود 

[+] نوشته شده توسط بیگی در 13:55 | |

بـــدیِ از هــم پــاشیدگی رابــطه ها

نـــه تــنها مــانـدن اسـت

و نــه رفتـن یک بــی لیـاقت از زنــدگیتـان

فــــــــاجـعه آنجـــاست 

بــاور و اعتـمادت  هـم چنان آسـیب میبـیند

کِ دیگــر حــرف هیچـکس را بــاور نخـواهی کـرد 

حتــی اگــــر صــادق بــاشـد

محــکوم است بِ سوختن در آتشـی کِ دیگـران افـروختند

[+] نوشته شده توسط بیگی در 13:55 | |